Prawo Karne to bardzo ważna gałąź prawa. Ingeruje ona w sposób najbardziej zjawiskowy i najmocniejszy w grupę wolności obywatelskich zagwarantowanych przez konstytucję. Porządek prawny jednak musi ingerować w pole tych wolności, jeżeli dana osoba popełniła przestępstwo. Nie może być bowiem tak, że państwo pozwala na lekceważenie porządku prawnego.
Oprócz tego, pozostają także inne kwestie jak bezpieczeństwo społeczeństwa, szczątki prawa odwetu czy po prostu poczucia sprawiedliwości. By jednak wszystko odbywało się z maksymalną dokładnością, prawo karne dysponuje szeregiem gwarancji, które mają na celu sprawienie by osobę winną spotkała kara. Bez winy nie można bowiem zostać skazany.
Winę charakteryzuje się jako obiektywną zarzucalność czynu. Oznacza to, iż danej osobie można postawić zarzut, że w danej sytuacji zachowała się tak jak nie inaczej. Wina może charakteryzować się w polskim prawie trzema przymiotami.
Pierwszym obliczem winy może być umyślność. Wina charakteryzuje się umyślnością, jeżeli sprawca chciał lub godził się na skutek w postaci popełnienia przestępca. To, że sprawca chciał, oznacza że jego wolą było wywołanie takiego skutku. Jeżeli sprawca godził się, oznacza to iż obojętne było mu, czy skutek wystąpi czy nie. Ważne jest by nie mylić tych dwóch pojęć, bowiem nie można jednocześnie chcieć i godzić się.
Nieumyślność może polegać na dwóch przypadkach. W pierwszym przypadku sprawca nie dochowuje należytej staranności w styczności z danym dobrym prawnym, mimo że zdaje sobie sprawę z możliwości popełnienia przestępstwa. W drugim przypadku, nie zdaje sobie nawet sprawy z tego, że przestępstwo może zostać popełnione. Niezmiernie ważne jest, by zważać na to, czy dane przestępstwo w ogóle może zostać popełnione przy nieumyślności. Zasadą jest, że przepis musi jasno wskazywać, czy da się popełnić dane przestępstwo w stanie nieumyślności.
Warto znać te zasady, by czytając o przestępstwach móc ocenić jak należy się zachować, by wypełnić ustawowe znamiona przepisu zakazującego określonego zachowania.
Autor